Widzenia intymne jako najwyższa forma nagrody dla osoby osadzonej w zakładzie karnym lub areszcie śledczym!

Kontakty z bliskimi umacniają więzi emocjonalne, uczuciowe i sprzyjają procesowi resocjalizacji więźniów i społecznej readaptacji. W jednostkach penitencjarnych na całym świecie więźniom umożliwia się korzystanie ze specjalnie przygotowanych pokoi w których mogą spędzić czas sam na sam z partnerami lub z rodziną. Widzenia intymne (bezdozorowe) mogą mieć charakter zarówno rodzinny (z żoną, dziećmi) jak i intymny (z partnerem lub partnerką).

W więziennym slangu takie pomieszczenia nazywane są „mokrymi pokojami” lub „celami miłości” a możliwość odbycia w nich widzenia bez dozoru strażnika Służby Więziennej jest jedną z najwyższych form nagrody określonej w art. 138 § 1 pkt 3 KKW na jaką zasłużyć może osadzony. Aby otrzymać zgodę na widzenie intymne musi zostać spełniony szereg warunków, które szczegółowo określają przepisy. Oprócz nienagannego zachowania osadzonego podczas odsiadywania kary niezbędna jest „sprzyjająca” opinia kuratora i psychologa więziennego, wywiad środowiskowy oraz szereg pomniejszych warunków, które muszą spełnić obie strony (zarówno osadzony jak i osoba przychodząca na widzenie).

W Polsce nie wszystkie zakłady karne posiadają pokoje do widzeń intymnych, głównie ze względu na to, że w Ustawie nie ma zapisu, który zobowiązywałby Dyrektorów Zakładów do tworzenia takich sal. Jest to również podyktowane przepełnieniem jednostek i brakiem odpowiedniej infrastruktury. Zazwyczaj pokoje te są wyposażone w łóżko lub rozkładaną kanapę, szafkę na pościel, stolik, krzesła, czajnik i szklanki, czasem są to po prostu wydzielone pomieszczenia ze stołem i krzesłami gdzie odbywają się widzenia bez dozoru strażnika.